Sirvente anonyme.
Vai Hugonet, ses bistensa,
Al franc rey aragones,
Chanta 'l noel sirventes,
E di 'l trop fai gran suffrensa,
Si qu' hom lo ten a falhensa,
Quar sai dizon que Frances
An sa terra en tenensa
Tan longamen que s' estensa;
E pus l' an aitan conques,
Agues de say sovinensa.
E di 'l que sa gran valensa
Se doblara per un tres,
Si 'l vezem en Carcasses,
Cum bos reys, culhir sa sensa;
E, si 'lh atroba defensa,
Fassa semblan que greu l' es,
Et ab aital captenensa
Qu'ab fuec et ab sanc los vensa,
E genhs tragan tan espes
Que murs no y fassan guirensa.
E quar en aissi s poiria
Acabar lur mals ressos,
Que dizon, Senher, de vos
Fals Frances, que Dieus maldia,
Quan no venjatz la folia,
E quar etz tan vergonhos;
No m cal pus apert o diga,
Paratges s' en revenria
Que s perdet totz say mest nos,
Que neyssas no y conosc via.
Elms et ausbercx me plairia
Et astas, ab bels penos,
Vissem hueimais pels cambos,
E senhals de manta guia,
E que ns visson, ad un dia,
Essems li Frances e nos,
Per vezer quals miels poiria
Aver de cavalhairia,
E, quar es nostra razos,
Cre qu' el dans ab els n' iria.
Pros coms, marques de bon aire,
El camp feren e donan
Fos restauratz lo greu dan,
Agratz cobratz manht repaire.
