Guillaume Figueira.
Del preveire maior
E del emperador
Volgra paz entre lor,
Q' aissi foran marrit
Mas trop amaramen
Mena chascuns zo qe ten
E trabaillon si de nien,
Quar nienz es tot zo q'om pot chauzir,
Segon aqo qe es a devenir.
Qi per nos ac dolor
En la crois e paor,
Segon q' avem auzit,
Coman mon esperit,
Q'el gar de perdemen...
Per q'ai de passar mar talen
Si poges far adrechamen,
Qar lai pot hom, si onran, Dieu servir;
E en aissi volgra mos tortz delir.
Mas qar non ai richor
De passar ab honor,
Remanc sai ab tristor,
Qan pes zo q'ai merit;
Ni com seran grazit,
Sobre tota autra gen,
Cill qi seran de Dieu serven
Lai on el reinhet humilmen;
E a aital conquist fai bon venir
Ont hom conqier gaug qe non pot falhir.
Qe 'l bon envazidor
E 'l bon combatedor
Devon tut a un crit
Passar, qar er complit,
Ab gran afortimen,
De cobrar lo sant monimen;
E non ha cor d' ome valen
Qi lai non vol l' arma e 'l cors enantir
On el nascet e volc per nos murir.
A aqel Dieu mi ren
Q'en la Vergen venc veramen,
E volc per nostre salvamen
Anta e dolor e peina e mor sufrir
E pietat e turmen e consir.
Al pro comte valen
De Tolosa, m digaz breumen
Estiers q'el sapcha veiramen
Qe per so 'l volc Dieus part totz enantir,
Que lai on el nasces l' anes servir.
