Tenson de Lanfranc Cigala et de la Dame Guillelma de Rosers.
Na Guillelma, man cavalier arratge
Anan de nueig, per mal temps que fasia,
Si plagnian d' alberc en lor lengatge,
Auziron dui bar que, per drudaria,
S'en anavan vas lur domnas non len.
L' us s' en tornet per servir cella gen,
L' autre s n' anet vas sa domna corren.
Qals d' aquels dos fes miels so que 'l taignia?
Amic Lanfrancs, miels complit son viatge,
Al meu semblan, cel que tenc vas s' amia;
E l' autre s fes ben, mas son fin corratge
Non pot saber tan ben si donz a tria
Con cel que 'l vi denan sos oils presen,
Q' atendut l' ac sos cavalliers conven.
E val trop mais qui so que dis aten,
Que qui en als son corratge cambia.
Domna, si us platz, tot can fes d' agradatge
Lo cavalliers que, per sa gaillardia,
Gard' els autres de mort e de damnatge,
Li moc d' amor; que ges de cortezia
Non a nuls homs si d' amor no 'l deisen;
Per qu' el si donz deu grazir per un cen,
Car deslivret per s' amor de turmen
Mantz cavalliers que s vist en la via.
Lanfrancs, oimais non razones mesatge
Tan gran, con fes aquel que tenc sa via;
Que, sapchatz ben, mout i fes gran oltratge,
Pos bels servirs tan de cor li movia,
Car non servi si donz premieiramen;
Et agra 'n grat de leis e jauzimen
Pois per s' amor pogra servir soven
E mans bos luocs, que faillir no i podia.
Domna, perdon vos quier, s' ieu dic follatge,
Q' ueimais vei so que tot o mescrezia,
Que non vos plai qu' autre pelegrinatge
Fassan li drut, mas vas vos tota via.
Per que cavals, c'om voill que biort gen,
Deu om menar ab mesur' e ab sen.
E car los drutz cochatz tan malamen
Lur faill poders, don vos sobra feunia.
Lanfrancs, vos dic que son malvatz usatge
Degra laissar, en aquel mezeis dia,
Lo cavaliers qe domna d' aut paratge,
Bella e pros deu aver en baillia;
Qu'en son alberc servis hom largamen;
Ja el no y fos, mas chascuns razon pren,
Car sai que ha tan de recrezemen,
Q'al maior ops poder li failliria.
Domna, poder ai eu et ardimen,
Non contra vos que us venses en jazen,
Per qu' eu fui fols car ab vos pris conten,
Maz vencutz voill que m' aiatz con que sia.
Lanfrancs, aitan vos autrei e us consen,
Que tant mi sent de cor e d' ardimen
Qu'ab aital geing, con domna si defen,
Mi defendri' al plus ardit que sia.
