Qui be s membra del segle qu' es passatz,
Com hom lo vi de totz bos faitz plazen,
E com hom ve malvatz ni recrezen
Aquel d' aras, ni com ja restauratz
Non er per cel qui venra plus malvatz,
Totz hom viuria ab gran dolor, membran
Cals es, ni fo, ni er d' aissi enan.
Mas non es dreitz c'om valens ni prezatz
Si recreza per aital membramen,
Ans taing s' esfors tot jorn plus vivamen,
Com sufra 'l fais de pretz qu' es mesprezatz;
Car cel val mais que plus fort n' es cargatz,
E car es dreitz s' esforzon li prezan
De ben, on plus l' avol s' en van laissan.
En plus greu point non pot nuls esser natz
Com cel que pert Dieu e 'l segle eissamen;
Tot aital son li trist, malvatz manen
Q' an mes a mort domnei, joi e solatz:
Tan los destreing nonfes e cobeitatz
Q' onor e pretz en meton en soan,
E Dieu e 'l mon en getan a lor dan.
Ai! com pot tant esser desvergognatz
Nuls hom gentils qe i s vai embastarden
Sos lignatges per aur ni per argen,
Que l' avers vai leumen e la rictatz,
E 'l vida es breus e la mortz ven viatz;
Per q'om degra lialmen viure aman
Dieu, retenen del mon grat, gen regnan.
Dels maiors mov tota la malvestatz,
E pois apres de gra en gra deissen
Tro als menors, per que torn' a nien
Jois e pretz, si que, qui pretz vol ni 'l platz,
Pot n' aver leu, car tan n' es grans mercatz
Que per cinc sols n' a hom la pessa e 'l pan,
Si 'l tenon vil li ric malvatz truan.
N' Agradiva, quals que s' estes malvatz,
Per vos m' azir malvestatz et engan,
Et am valor e pretz e joi e chan.
Al rei tramet mon sirventes viatz
Cel d' Arago, qu' ell fais lo plus presan
Sosten de pretz, per c'ell ten entrenan.
