Hugues Brunet.
Cuendas razos, novelhas e plazens
Contem hueimais e aiam bels solatz,
E laissem nos d' enuegz e de foudatz,
E recobrem cortesias e sens,
Car de foudat sec dans totas sazos,
E de sen sec gaugz e honors e pros.
Entr' els joios deu hom esser jauzens
E gen parlans ab los enrazonatz,
Qu' atretan son de bons motz, si 'ls cercatz,
Cum de vilas ni de dezavinens:
E gentz parlars ab avinens respos
Adutz amicx, e non creys messios.
Mas d' una ren m' es vengutz pessamens:
Don viura joys, pus cantars n' es ostatz?
Ni com sera cors benanans triatz,
Si hom non es plus jogans ni rizens?
Per els o dic embroncatz, cossiros,
Que a las vetz se fenhon Salamos.
E qui us cuiatz que us sia defendens,
Si avols etz, qu' om no us apel malvatz?
Que temps avetz, e poder vos es datz,
E no y vezetz mentr' el lums es ardens!
Gardatz vos y, qu' el temps es tenebros,
E no y veyretz quan lo lums er rescos.
Quar us perilhs ve sobre totas gens,
Mortz, que destruy los cuendes e 'ls prezatz;
Per que val mais si faitz que si pessatz,
Qu'en breu de temps i ven alongamens:
Pero los faitz sion avinens e bos,
Que no s' i paus malvaisa ochaisos.
